Szczypta listopadowej nocy

Zdążę! Zdążę! Napisałem, że notka pojawi się 1. grudnia, to się pojawi!

Na szczęście zostało trochę czasu...

Dzisiaj kolejna porcja zdjęć z listopadowego okresu. Niestety, mamy go już za sobą, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że cieplej z pewnością nie będzie. Ale cóż zrobić! Taka kolej rzeczy. A skoro tak musi być, listopadowi mówimy "żegnaj!", a "witaj" kierujemy do zimnych, grudniowych dni.
Niedługo będzie pierwszy dzień zimy, niedługo spadnie pierwszy śnieg (co u mnie już w sumie miało miejsce). Zima ma w sobie jednak coś magicznego, hipnotyzującego. Gdyby nie to, że po dłuższej chwili przebywania na zewnątrz odpadają mi palce razem z twarzą, mógłbym spędzać czas na świeżym powietrzu godzinami. Położyć się na śniegu i wpatrywać się w rozciągające pode mną niebo pełne gwiazd...

Pewnego dnia spoglądając w gwiazdy,

przestanę się bać.

Po prostu zatopię się w ich blasku.

Chciałbym się z Wami podzielić wierszem mojego autorstwa. Nie wiem, czy jesteście miłośnikami poezji (jeśli w moim przypadku można to tak nazwać), ale może przypadnie Wam on do gustu. Nie jest długi, napisałem go całkiem niedawno (dokładnie to 6 listopada).

 "Ja"

Jestem snem wczorajszego dnia...
wycieram łzę bezkresnego zwątpienia.

Jestem wędrowcem z krain ziemi...
tańczę, przybierając kształt cieni.

Jestem duchem z miłosnej planety...
wskazuje blask zagubionej komety.

Jestem człowiekiem szarej rzeczywistości...
biegnę za zachodzącym słońcem miłości.

I cztery zdjęcia, które zatytułowałem  Czarno-biała podróż po ulicach nocy :

 

Pozdrawiam